Boðskapur dagsins │ 27. maí 2025 │ Aðalsteinn Már Þorsteinsson
Ég heiti Aðalsteinn Már Þorsteinsson og er í forsvari fyrir sjálfseignarstofnunina Lífsmótun sem gefur út Lykilorð. Ég færi þér boðskap í dag norðan úr Þingeyjarsveit.
Heimsmálin hafa þróast með þeim hætti á síðustu mánuðum og árum og ýmsir atburðir orðið til þess að ótta sækir að mörgu fólki. Víða er ekkert sérstaklega friðvænlegt í heiminum og sitthvað bendir til þess að á fleiri en einum stað þurfi lítið út af að bregða til þess að allt fari í bál og brand. Á sama tíma á mannkynið, og hefur reyndar alltaf átt, sér enga aðra stærri ósk en þá að lifa í friði. Þar með er þó ekki sagt að allir séu reiðubúnir til þess að leggja eitthvað á sig fyrir friðinn, þrátt fyrir að nokkuð ljóst megi teljast að mun friðsælla er þar sem hver og einn hugar eigi síður að hag annarra en síns eigin. Síendurtekið reynir maðurinn að reka burt hatur með hatri á meðan aðrir, sem búa við betri kjör og hafa ekki á eigin skinni kynnst því heiftúðlega hatri sem getur og hefur hreiðrað um sig í sálu sumra manna, hópast hrópandi út á stræti og torg og krefjast þess að átökum linni. Fyrirgangur sumra þeirra sem krefja ráðalausa ráðamenn um að gera eitthvað í málunum minnir stundum einna helst á það sem sum okkar myndu einna helst kjósa að kalla einfaldlega frekjukast. Að baki liggur þó að líkum mun meiri örvænting en annað enda erum við ætíð oft bjargarlaus frammi fyrir grimmd mannsins, miskunnarleysinu og óréttlætinu. Það þarf því engan að undra þó svo að margir þjáist af kvíða, ótta og óöryggi. Heimurinn virðist nú, sem svo oft áður, standa á vonarvöl.
En hvað hefur Kristur að bjóða inn í þessar óróaröldur? Hvaða svar á kristnin sem getur leitt hinn kristna markvisst áfram með skýra stefnu á óvissutímum í ótryggum heimi? Ef þú veist og þekkir það þá kann þig að undra líkt og mig að fleiri skuli enn ekki sjá það og þiggja að taka á móti Kristi inn í líf sitt og gjöf hans. Jesús sagði við lærisveina sína og við getum lesið það í guðspjalli Jóhannesar 27. versi 14. kaflans: „Frið læt ég yður eftir, minn frið gef ég yður. Ekki gef ég yður eins og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist ekki né hræðist.“ Er til öllu dýrmætari gjöf? Er það ekki einmitt friður sem fólk þráir, friður sem fólk fer út á stræti fyrir og krefst að komið verði á. Í 16. kafla Jóhannesar 33. versi getum við líka lesið að Jesús bendir lærisveinum sínum á að vissulega séu og verði þrengingar við að eiga fyrir okkur í þessum heimi en það sé heimur sem þegar hafi verið sigraður því í Jesú Kristi sé að finna frið. Og englarnir! Þeir boðuðu fjárhirðunum frið með mönnum er þeir greindu frá fæðingu Jesú og spámaðurinn Jesaja hafði áður sagt fyrir um að koma Jesú og verk hans myndu veita frið. Eins og segir í 53. kafla, 5. versi: „Honum var refsað svo að vér fengjum frið og fyrir hans benjar urðum vér heilbrigðir.“ Þegar Jesús sendi lærisveina sína á undan sér til þeirra þorpa og bæja sem hann hugðist sjálfur síðan heimsækja þá lagði hann áherslu á það við þá að leita friðar og dvelja þar sem hann væri að finna. Friðarkveðja var þá og er í raun enn algeng leið til að heilsast og kveðjast meðal gyðinga, velflest okkar, ef ekki öll, þekkja hebreska orðið: Shalom. Og meðal kristinna er ávarp um frið einnig algengt. Velflest bréfin í NT til safnaða og einstaklinga hefjast á slíku og kirkjur sem halda sig við hefðbundara form hafa slíkt ávarp enn sem fastan lið í sínum guðsþjónustum: Náð sé með yður og friður frá Guði föður vorum og Drottni Jeús Kristi. Í fyrsta ávarpi nýs leiðtoga kaþólsku kirkjunnar óskaði páfinn friðar, enda mjög svo í anda Krists sem einmitt, upprisinn, heilsaði lærisveinum sínum, sem höfðu af ótta eftir krossdauðann læst dyrum, með orðunum: Friður sé með yður!
Fréttamiðlar hérlendis greindu samviskusamlega frá fyrstu orðum nýs páfa og ekki laust við að gæta mætti nokkrar hæðni í tón fréttaþuls er hann greindi frá friðaróskum páfans. Og kannski þarf ekki að undra þó heimurinn inni hin kristnu eftir því hvar sá friður sé sem Jesús hafi gefið. 2000 ár eru liðin frá krossdauða hans en heimurinn logar enn í illdeilum og ófriði. Já jafnvel innan kristinna safnaða eru átök, kristnar kirkjur klofna og heilu þjóðirnar, þar sem meirihluti fólks kennir sig við kristna trú, berjast á banaspjótum. Hvar er þann frið að finna sem Jesús Kristur, sem oft er nefndur friðarhöfðingi, sagðist gefa – og hinir kristnu segjast eiga? Eru þetta innantóm orð eða hvers vegna yfirfærist þessi friður ekki almennt yfir allt og alla í þjóðfélaginu þannig að úr verði sá allsherjar alheimsfriður sem allir þrá? Er nokkuð óeðlilegt við það, að sá sem ekki þekkir þann frið sem hér um ræðir, spyrji slíkra spurninga í ljósi yfirlýsinga Jesú um að hafa sigrað heiminn og fullyrðinga fylgjenda hans um að þeir eigi frið og hann standi öðrum til boða? En allar slíkar spurningar, sem oft gegna fyrst og fremst þeim tilgangi að veita afsakanir eða ástæður fyrir því að geta hafnað kristninni, byggja á misskilningi. Sá friður sem hér um ræðir er innri friður, oft kenndur við hjartað, sem hinn kristni á í Jesú þrátt fyrir mótlæti í lífinu, þrengingar og raunir, heimsógnir, stríðsátök og hatur. Þesskonar friður er æðri öllum skilningi (eins og segir í Fil. 4.7.) og er ávöxtur þess að lifa í anda Jesú (líkt og kemur fram í Gal 5.22.). Því eins og segir í Róm 8.6.: þá er hyggja andans líf og friður.
Sjálfur get ég vitnað um það að umvefjandi friðarnærvera Guðs í hans anda er óumræðilega sá styrkur og sú stoð sem hefur komið mér í gegnum þær raunir sem ég hef mátt reyna og því legg ég alla mína trú og allt mitt traust á þann sem mun áfram veita mér slíkan frið að gjöf, Jesú Krist, til að takast á við hverja þá raun sem framtíðin kann að bera í skauti sér. Það er ósk mín til þín, kæri hlustandi, að þú þekkir, eigir og dveljir einnig í þessum friði. Ef ekki þá getur þú nú, á þessari stundu, tekið við Jesú Kristi inn í líf þitt og hafið göngu þína með honum þar sem þú munt læra að lifa í Guðs friði.
Að lokum vil ég þó árétta og minna á að friðurinn sem Jesús Kristur boðar er ekki einvörðungu andlegs eðlis, eitthvert dulið eða hulið innra ástand einstaklings. Víða í NT getum við nefnilega lesið um það hvernig friður á einnig að einkenna líf þess sem fylgir Kristi. Þannig segir beint út í Kól. 3:15. að við séum kölluð til friðar og í 2.Tím. 2:24 að þjónn Drottins á ekki að eiga í ófriði. Við eigum hreinlega að keppa eftir því sem til friðar heyrir samkvæmt Róm 14.19. og eiga frið við alla svo framarlega sem það er hægt og á okkar valdi, Róm 12.18. Í GT kvað Sálmaskáldið einnig í Davíðssálmi, 34.15: „Leitið friðar og leggið stund á hann.“ Já Guð Biblíunnar allrar er friðarins Guð.
En það að verða og viðhaldast sem friðflytjandi í spilltum heimi þar sem svo oft óvild, öfund, metingur, samkeppni og fordómar ráða ríkjum er áskorun. Að kjósa Krist kann að öllum líkindum að kosta en er og verður þó alltaf besti kosturinn því réttlætt af trú höfum við frið við Guð fyrir Drottinn vorn Jesú Krist. Fyrir Jesú eigum við aðgang að náðinni, sem við lifum í, og við fögnum í von um dýrð Guðs. (Róm 5.1-2).
Biðjum: Almáttugi eilífi Guð. Fylltu huga okkar og hjörtu af friðaranda þínum og gef okkur náð til þess að takast á við okkar eigin breyskleika og áskoranir lífsins í þeim styrk sem þinn andi veitir, umvafinn þínum friði. Fyrir son þinn Jesú Krist, friðarhöfðingjann, sem með þér lifir og ríkir. Amen.
Aðalsteinn Már Þorsteinsson
About The Author
